piątek, 18 września 2015

080. Dziękuję za wspomnienia



Tytuł: Dziękuję za wspomnienia
Tytuł oryginału: Thanks for the memories
Autor: Cecelia Ahern
Tłumacz: Joanna Grabarek
Ilość: 320 stron
Wydawnictwo: Akurat




Cecelia Ahern to autorka, która zasłynęła z P.S. Kocham Cię (lektura wciąż przede mną) oraz Na końcu tęczy, znana szerzej jako Love, Rosie - ekranizacja tej drugiej pojawiła się jakiś czas temu i pomimo wielu zmienionych szczegółów urzekła mnie i wprawiła w dobry humor na resztę tygodnia. Wiedziona zachętami i dotychczasowymi doświadczeniami z twórczością pani Ahern, postanowiłam przeczytać kolejne jej powieści i przekonać się, czy są tak samo dobre. Czekało mnie rozczarowanie...?

Nie będę streszczać fabuły, ani rozbudowywać opisu Dziękuję za wspomnienia, ponieważ to nie tylko mija się z celem recenzji, ale grozi zaspojlerowaniem Wam pewnych znaczących fragmentów, co może Wam zepsuć radość z czytania. Zarys historii tworzy dwójka głównych bohaterów: Joyce, agentka nieruchomości - kobieta, której małżeństwo nie jest tak szczęśliwe, jak wyobrażała to sobie na początku oraz Justin, rozwiedziony ojciec, wykładowca architektury i sztuki. Jak łatwo wywnioskować, losy tych dwojga krzyżują się w pewnym ważnym momencie ich życia, tworząc tysiące pytań, z którymi musi borykać się czytelnik przez całą powieść: czy zachowanie Joyce jest normalne? Co może mieć z nim wspólnego Justin? Czy może pojawić się między nimi coś więcej? I wreszcie: czy ta historia ma szansę stać się happy endem...?

Nie wiem, ilu z Was czekało na pozytywną recenzję tej książki, ale mam nadzieję, że mniej niż połowa. Nie ukrywam, że Dziękuję za wspomnienia bardzo mnie rozczarowała. Jedną z najważniejszych rzeczy, jaką cechuje się dobry tekst literacki, to zawiązanie akcji i zainteresowanie nią czytelnika, co niestety w moim przypadku się nie sprawdziło. Nie czułam podekscytowania, nie utożsamiałam się z bohaterami, nie sprawiały mi radości ich sukcesy i nie czułam smutku, widząc ich porażki. Tutaj autorka, zupełnie jak w Love, Rosie, stopniowo buduje napięcie, ale odwlekanie właściwej fabuły i zastępowanie jej głębokimi przemyśleniami postaci bardziej mnie frustrowało i irytowało, niż intrygowało i co tu dużo mówić - przez większą część po prostu się wynudziłam.

Gdyby jeszcze chodziło o sam fakt prowadzenia fabuły, mogłabym to przeboleć i robić dobrą minę do złej gry. Otóż nie, pojawiło się bowiem coś gorszego: drętwy humor. Mogło wyjść zabawnie i ze smakiem, wyszło żenująco. Jeden na dziesięć żartów sytuacyjnych faktycznie był śmieszny, a niektóre dialogi były tak nieprawdopodobne i wymuszone, że chwilami miałam wrażenie, jakby autorka na siłę chciała wypełnić czymś rozdziały. 

Na plus zasługuje motyw, o którym niestety nie mogę opowiedzieć Wam za wiele. Pod jego wpływem główna bohaterka staje się inną, lepszą osobą i łatwiej jest mi wyobrazić ją sobie w rzeczywistości. Nie zmienia to jednak faktu, że zarówno ona, jak i Justin to jedne z najbardziej pustych postaci, jakie poznałam. Oczywiście nie przez ubytki wiedzy czy tak zwaną chorobę głupia blondynka, ale przez brak jakiejkolwiek emocjonalnej głębi. Już nawet przyjaciółki Joyce mają lepiej zarysowany charakter od niej samej.

Dziękuję za wspomnienia to książka przede wszystkim o odnajdywaniu samego siebie, o radzeniu sobie z problemami, które najczęściej określamy jako "niemożliwe do spełnienia" i o dawaniu sobie drugiej szansy. Wszystko to nie ma jednak większego znaczenia, jeśli czytanie nie sprawia nam przyjemności, a my męczymy się z bohaterami. Może powieść jest dobra, ale by zasługiwać na miano poruszającej jeszcze dużo jej brakuje. Sami zdecydujcie, czy chcecie w to wchodzić.

16 komentarzy:

  1. Szkoda.. Mnie rozczarowała ,,Kiedy cię poznałam". Chciałam poznać wszystkie książki Ahern, ale może zacznę od innych - polecanych tak jak moje ukochane ,,Love, Rosie" :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No właśnie teraz boję się sięgać po kolejne książki tej autorki, bo "Love, Rosie" nastawiła mnie na coś świetnego, a ta mnie mocno rozczarowała... "Kiedy cię poznałam" jeszcze nie mam na półce i chyba nie zanosi się na to, by to się zmieniło w najbliższym czasie :')

      Usuń
  2. Odpowiedzi
    1. Nie dziwię się :') Zawsze możesz dać jej szansę i sama się przekonać, może Tobie bardziej się spodoba.

      Usuń
  3. Czytalam Na koncu teczy i bylam po prostu pod wielkim wrazeniem tej ksiazki. Jednak mimo to jakos nie potrafie zmusic sie do zapoznania z innymi pozycjami tej autorki. Byc moze kiedys jakas przeczytam, ale raczej nie bedzie to Dziekuje za wspomnienia :)

    Pozdrawiam
    secretsofbooks.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja słyszałam jedynie o "P.S. Kocham Cię" i dopóki nie przeczytałam "Dziękuję za wspomnienia", bardzo chciałam po nią sięgnąć. Nic na siłę, jeśli nie chcesz, to może lepiej to sobie odpuścić i przeczytać coś innego :)

      Usuń
  4. Nie czytałam jeszcze tej książki, ale inne dzieła tej autorki do mnie trafiają. Mam nadzieję, że tak samo będzie i z tą :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Trzymam kciuki, żeby Tobie spodobała się bardziej :)

      Usuń
  5. Ahern..Znam kilka jej książek. Same wybierają, kiedy mam je czytać, dlatego być może i ta mi się kiedyś objawi :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mam nadzieję, że jeśli tak się stanie, spodoba Ci się bardziej niż mnie :')

      Usuń
  6. Cecelię polubiłam za "Porę na życie", ale szczerze mówiąc nie mam jakoś ochoty na inne książki tej autorki, muszę chyba odczekać, ale mam wrażenie, że "Dziękuję za wspomnienia" po Twojej recenzji sobie odpuszczę.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Właśnie, po co zmuszać się do książek, na które się nie ma ochoty :')

      Usuń
  7. Czytałam ,,Love, Rosie" i bardzo mi się spodobała, a skoro ta książka autorki Cię rozczarowała i męczyłaś się z bohaterami, to sobie ją odpuszczę.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja też skusiłam się świetną "Love, Rosie" i wyszło jak wyszło. Może jednak "Dziękuję za wspomnienia" bardziej się Tobie spodoba :)

      Usuń
  8. Spotkanie z powieściami pani Ahern mam jeszcze przed sobą, ale wiem, że nie rozpocznę od "Dziękuję za wspomnienia". Książka raczej nie przypadłaby mi do gustu.
    Bo kocham czytać!

    OdpowiedzUsuń
  9. Jedynie jedną książkę tej autorki mam za sobą (nietrudno zgadnąć jaką.. :P). Wspomnienia po niej mam dobre, ale nie zamierzam raczej kontynuować "znajomości" z autorką. Nie ciągnie mnie do tej ani innych jej książek.

    Zapraszam do siebie :)

    OdpowiedzUsuń